سلام سنگ صبور عزيزم

حس غريب ترين چيزي است كه وقتي مي آيد انسان در هاله اي قرار مي گيرد كه دنيايي در دنياي آدما مي سازد.

به يه شعر مهمونت مي كنم:

چو بستي در بروي من به کوي صبر رو کردم
چو درمانم نبخشيدي به درد خويش خو کردم
فشردم باهمه مستي به دل سنگ صبوري را
زحال گريه? پنهان حکايت با سبو کردم

راستي از اينكه سرزدي ممنون