تکنولوژی با همه تحولاتی که بر زندگی ها تحمیل کرده، بدون تردید هنر را نیز از این امر مستثنی ندانست و باعث به وجود آمدن جنبش هنری شد. نوعی از هنر که با تمرکز بر بدن ها و جسم ها سعی در شناخت بهتر آنها می کند. تا کنون در کشور ما از این نوع هنر به غیر از کلکسیون پروانه های به سنجاق کشیده و قورباغه های خشک شده و جنین های الکلی و ... چیز دیگری نصیبمان نشده، اما در غرب دیرگاهیست که هنرمندان انسان ها را سوژه ای برای کار خود تلقی می کنند و جسم ها را با دیدی متفاوت به گالری ها و موزه ها کشاندند.

"هنر نمونه نوعی هنر است که انسانیت ما را از طریق فرم های انسانی و یا جنبه های جسمانی مانند سلول ها، بافت ها، اندام ها و چربی ها و حتی مایعات بدن به ما یادآوری می کند. هنری که با نشان دادن بعد های ناقص و معنوی از جسم انسان ها انسانیت ما را ارتقا می بخشد. هنرمندان در این مقوله شدیدا بر روی هنر عکاسی تکیه دارند چرا که از این طریق می توانند تصاویری واقعی از یک جنس واقعی عرضه کنند."

اعضای تکه تکه شده از بدن انسان ها، یک جنین 6 ماهه آویزان شده از بند ناف، عکس هایی از یک زن در حال زایمان، جفت گیری جفت های مرده، مولکول ها، بافت ها و غیره و غیره، همگی به یک اثر هنری مبدل شده اند. در این هنر مایعات بدن نیز مبدل به سوژه ای برای هنرمندان شده است.

"اثرات عجیب و غریبی به وجود آمد. عکس بزرگ آندرس رانو از ادرار که مانند یک نقاشی بزرگ زرد رنگ بر دیوار می درخشید یکی از این نمونه ها بود. دیگر چیزی برای تفاوت قائل شدن برای نژاد، جنسیت، سن، ظاهر و هویت اجتماعی باقی نمانده است. این هنر به عنوان یک استعاره کامل برای شکستن طبقه بندی ها و مخصوصا از نوع نژادی به شمار می رود. سرانو همچنین علاوه بر آن عکس هایی از خون و شیر به عنوان مایعاتی بی نظیر و حیات بخش گرفت. "

" در انگلستان نیز مارک کوئین در سال 1998 به مدت 4 ماه حدود 5/4 لیتر از خون بدن خود را جمع آوری و منجمد کرد. (این مقدار برابر با کل خون بدن است) و سپس شکل سر خود را به صورت مجسمه ای از داخل این خون های یخ زده درآورد. در واقع تصویری از خود با خون خود ساخت. اما بسیار زیباتر و ظریف تر از آنچه قابل تصور است. که به تمام جزئیات چهره اعم از مژه ها و چال های زیر لب و چانه و ... پرداخته بود.خود کویین می گوید که این اثر بیشتر بر این فرض استوار است که شباهت های بین مردم بسیار بیشتر از تفاوت هاست. وی همچنین قالبی از سر خود بر شیر منجمد درآورد تا به شیر به عنوان یک مایع مهم حیاتی پرداخته باشد."

این هنرمندان در واقع به دنبال در هم شکستن طبقه بندی های سنتی هستند. برای آنان بین انسان ها هیچگونه تفاوتی وجود ندارد. مهم واقعیت است. هر آنچه که می بینند. به دنبال آن هستند تا با به تصویر کشاندن آنچه از بدن که همواره زشت می پنداشتیم، ثابت کنند زشتی های واقعی از درون خود ماست.

در عصری که ادعا ها در مورد شناخت انسان ها سر به فلک کشیده و انسان را به عنوان موجودی شناخته شده تلقی می کنند، روی کردن به این هنر و برپایی این نمایشگاه ها چه مفهومی می تواند داشته باشد؟؟؟ می خواهند ثابت کنند که انسانیت بیشتر از این تکه گوشت ها و مجموعه ای از روح، فکر، عشق و معنویت است. اما به راستی بر طبق ذهنیتی که ما همیشه از هنر داشته ایم، زیبایی و آرامش،  در این نوع از هنر چه جایگاهی می تواند داشته باشد؟؟؟

                     ****************************

جمله های داخل کوتیشن از کتاب High Tech-High Touch نوشته John Nasbit است. لطفا اگر ترجمه فارسی از این کتاب سراغ دارید معرفی کنید که شدیداً به دنبالش هستم.