تو را بانو ناميده‌ام.
بسيارند از تو بلندتر، بلندتر
بسيارند از تو زلال‌تر، زلال‌تر

اما بانو تويي

از خيابان که مي‌گذري
نگاه کسي را به دنبال نمي‌کشاني
کسي تاج بلورينت را نمي‌بيند
کسي بر فرش سرخ ِ زير پايت
نگاهي نمي‌افکند.
و زماني که پديدار مي‌شوي
تمامي رودخانه‌ها به نغمه در‌مي‌آيند
در تن من
زنگ‌ها آسمان را مي‌لرزانند
تنها تو و من
تنها تو و من، عشق ِمن
به آن گوش مي‌سپريم.