دلم مي خواد برم يه جاي بكر؛ يه جايي كه هيچ نشاني از آدميت نباشه
تا چشم كار ميكنه جنگل باشه و جنگل و جنگل...
بعد خودت و در روحش هضم كني و بشي جزئي از وجودش....
تا جايي كه هيچ اثري ازت نباشه....
به روش جنگل زندگي كني؛ با قانون جنگل....
ميگن از قانون آدما قشنگ تره
