رنج وسختی دریچه های بسته ذهن را می گشاید. نتیجه اش می شود فهمیدن. و آنگاه درک و شعور قوت می گیرد.

قانون زندگی با همه تلخی ها و شیرینی ها شناخته می شود.

و وقتی به فهمیدن و درک رسیدی، از آن به بعد دیگر خود فهمیدن است که باعث رنجت می شود. دیگر هم بار رنج فهمیدن خودت را داری و هم رنج فهمیدن آنچه دیگران درک نمی کنند و نمی فهمند و نمی بینند.

هر قدر در نادانی بشود در جا زد، در فهمیدن نمی شود. وقتی چشم هایت باز شد، دیگر نمی توانی آن را ببندی و خودت را به نفهمی بزنی.

و اذعان می کنم من خود از آن دسته ام که بار نفهمیدنم بر دوش صاحبان درک و شعور است.