سلام. خوبي سنگ صبور جونم؟ چه خبرا؟

يه چيزي بگم: فك كنم اون روي زندگي ما ها باشيم، وگرنه اينا ( بچه ها، مرغ و خروسا!! ) اينور زندگي اند. اصلا خود زندگي اند. بضي وختا كه ميريم دهات چه لذتي ميبريم. فقط راه ميريم و نفس قورت ميديم (نه اينكه حرص داريم، تو تهران كه از اين هواهاي گوسفندي پيدا نميشه كه آخه! )

ماه رمضون ما رو فراموش نكنيا.

باي