سلام:...وقتي فهميدي تازه ميفهمي هيچ چيز ارزش رنجيدن و ناراحت شدن و ناراحت كردن ديگران را ندارد... ميفهمي ديد آدمها متفاوت است و آنوقت هرگز انتظار نداري از دريچه نگاه تو دنيا را ببينند دلت ميخواهد شريك شان كني اما مجبور نه... بعد هم از كجا معلوم كه آدم خيلي بفهمد و بفهمد كه ديگران نمي فهمند؟ يه خورده خود خواهي مستتر داره...معيار درك و فهم چيست؟ اصلا چه چيز را در مقايسه با چه كسي بايد بيشتر فهميد؟... تا بدانجا رسيد دانش من /كه بدانم همين كه نادانم... حالا گذشته از اين حرفا خوفي خوشي همسايه؟ گلاي مريخي مون پلاسيده شد زودباش...