تنها کسانی که هنوز ماه رمضان شروع نشده، آمدنش را با ارسال پیام به من تبریک گفته اند، دو دوست انگلیسی اند که هیچکدامشان نه  اهل روزه گرفتن اند و نه در تقویمشان ماهی به نام ماه رمضان نقش بسته! در چت هایی که با دیگران می کنم هیچگاه در مورد مذهب و عقیده صحبت نمی کنم چون معتقدم یک مقوله کاملا شخصی ست. اما این پیام ها خیلی برایم جالب بود. اولین پیام از سوی srusht بود. سروشت ( نام کردی که به فارسی همان سروش می شود ) 37 ساله و اصالتا کُرد عراقیست از سلیمانیه. اما سالهاست که در بیرمنگام انگلستان زندگی می کند. به خاطر یک دوست ایرانی و علاقه به  او زبان فارسی را یاد گرفته و اکنون در حال تکمیل یادگیری زبان فارسی ست و ما در واقع یک جوراهایی در آموزش زبان با یکدیگر تبادل زبانی انجام می دهیم. او به من کردی و انگلیسی یاد می دهد و من به او فارسی. از یک هفته پیش پی ام فرستاده بود که

Happy Ramadan to you and your family….

کمی تعجب کردم. خودم هم هنوز حواسم به این که ماه رمضان نزدیک است نبود. بلافاصله تقویم را چک کردم و همانطور که در حالت تعجب بودم پاسخ دادم:

Thx srusht, but it is so soon yet!

و تعجبم بیشتر از این مسئله بود که یکبار در پروفایلش نوشته بود: no religion!

امروز ایمیلم را که چک می کردم دیدم  سروشت یک کارت زیبای الکترونیکی از سایت 123 greetings   جهت تبریک ماه رمضان فرستاده. پیام زیبایی که بالایش نوشته بود خیلی به دلم نشست.  وقتی دیدم این سایت برای ماه رمضان هم کارت گذاشته تعجبم بیشتر شد. کارت های مربوط به ماه رمضان این سایت را در این جا می توانید ببینید.

دومین پیام تبریک از سوی یک دوست انگلیسی دیگرم به نام Doug بود. داگ 52 ساله ، حسابدار و دارای دو فرزند 15 و 18 ساله است. علاقه بسیار زیادی به تاریخ و ادبیات ایران دارد. در پروفایلش مذهبش را مسیحی نوشته. دیروز پی ام فرستاده بود و رسیدن ماه رمضان را تبریک گفت. من هم پاسخ دادم (با تعجب ):

Yea....hh..??!! How it comes? How do you know about its coming? Many Iranian don’t know yet Ramadan is starting….

که جواب داد من به خاطر علاقه به ایران تقریبا تمام اخبار ایران را پیگیری می کنم. داگ  و همسرش به  شعر و موسیقی ایرانی  علاقه زیادی دارند. موسیقی سنتی مخصوصا. و من معمولا سعی می کنم موسیقی هایی را که خودم دوست دارم و از آن لذت می برم را برایشان بفرستم . هم برای داگ و هم سروشت و هم یک دوست آمریکایی دارم به نام جیم. او هم آدم مهربان و دوست داشتنی است . 55 ساله و دکترای روانشناسی  از آمریکا که فارسی را  هم کمی یاد گرفته.  هر روز تقریبا قبل از خوردن صبحانه بریم میل می زند. گاهی دو جمله و گاهی  در حد چند صفحه. عکس هایی که از بوستون محل زندگیش و باغ زیبا و با صفایش برایم می فرستد خیلی جالب است. شاید  بعد ها یک پست در موردش نوشتم.