به دنبال عشق می گردیم. می خواهیم که بخواهیم و بخواهندمان. بقبولانیم و مقبول بیفتیم. می گوییم معشوق همه ناز است و عاشق همه نیاز.

اما تمام حقیقت همیشه در نگاه های زل زده، چشمانی خیس و صدای گرفته و بغض آلود نیست. گاهی نباید به امتداد نگاه  ها اعتماد کرد. چشم ها همیشه راست نمی گویند. به تپش های قلبمان  کمتر توجه کنیم. بغض صدا ها را بشکنیم. ساده دل نسپریم.حقیقت را بخواهیم. حقیقت......

باید در قدم های لنگ لنگان و دستان مرتعش از گذر زمانه به دنبالش بود. اینان حقیقت مجسم اند. سرشار از گفتنی ها و ناگفتنی ها. پراز تجربه های تلخ و شیرین.

آنان را دریابیم.