هشتاد و چهار هم داره نفس های آخرشو می کشه. چه زود گذشت. مثل برق. انگار دیروز بود که دور هم نشته بودیم پای سفره هفت سین با همه اون اتفاقای قشنگش.  بعضی وقتا از گذر بی محابای ایام چنان خرسندم که با تمام غرور بر نوای درونیم نهیب می زنم بگذار بگذرند. با سرعت هر چه تمامتر. و گاهی بر عکس . از اینکه می بینم تازه فرداست خوشحال می شم.

صبح به صبح چشمامو هنوز باز نکرده می رم سراغ پرده ها و پنجره. حس می کنم این هوای تازه بد جوری پشت شون حبس شده. همه رو عقب می زنم و رهاش می کنم. چند تا نفس عمیق و بعد با تمام وجود می بلعمش. و چه خاصیت مشهودی دارد این هوا.

 آیا می دانید  اگر صبح به صبح ناشتا به اندازه دو ملاقه هوای مطبوع و صرفا از نوع بهاری بخورید در تمام طول روز از انواع سرطانات و یرقانات گرفته تا دل گرفتگی و واماندگی و سَرخوردگی  و... در امانید؟؟  هوای بهاری نگو، قرص اکستازی... بدون توهم و عوارض جانبی.تا مفت و مجانیست بشتابید. بدون مالیات و خلافی و عوارضی و گمرکی. بشتابید. یک دوپینگ فوق العاده.

با عرض معذرت آگهی بازرگانی میان نوشته بود.

اصولا بهار فصل قشنگیه. از زمین و آسمون گرفته تا خونه و خیابون و مغازه ها و مخصوصا جیب صاحب مغازه ها دگرگون می شه. این همسایه بغلی ما هم مثل این که دچار تحولات اساسی شده. پنجره هاشون چارطاق و صدای ضبطشونم تا آخر باز. دیس دیس هاپ هاپ... آخه سگ شون هم داره همراهی می کنه. بشکن و بالا بندازم دارن مثل اینکه. بهارزدگی از این نوعش واقعا نوبره. فقط خدا کنه اثراتش خیلی پایدار نباشه.  

تو این روزا هر کی رو می بینی یه جورایی گرفتاره. شاید خیلی هاشون مثل من تازه یاد کارای عقب مونده شون افتادن. همونایی که اول از همه به خودم قول داده بودم تا پایان امسال تمومشون کنم و حالا مثل بعضیا تپیدم توش. خیلی یا هم دستشون به خرید عید و این چیزا بنده. برا یکی مثل من که عاشق خرید کردنه و دائما در حال خرید، این یک ماه آخری با این مغازه های شلوغ حس و حال خرید بهم دست نمی ده. یازده ماه از سال رو ما خرید می کنیم این یک ماه آخری هم باشه واسه اونایی که در هر دوازده ماه مشغول خریدن. بیشتر از هرچیز ذوق و شوق بچه ها خوشحالم می کنه. مخصوصا وقتی می بینم که با دست پر از در مغازه ها می یان بیرون. خنده رو لباشون مثل شکفتن شکوفه های بهاریه. با همون زیبایی و جذابیت.

اینم از بهار زدگی ما. فعلا تا بعد....