ایران حالا مهمانی بر فتح جام دنیا
ایران می ماند نام پاک ات در فردا
ایران حق توست بر بام دنیا باشی
ایران ایران الهی تا ابد پاینده باشی
با شنیدن این ترانه دلنشین که گروهی از خوانندگان ایرانی خارج از کشور در شبکه پـن طنین زیبای آن را به تار و پود دلهایمان نشانده اند سراسر شور و شعف شدم و امیدوار بودم که حداقل در این عرصه جنگ پرچم ها زمینه ای پیش بیاید که قدری احساس غرور کنیم. اما از قرار معلوم عرصه ورزش ما هم به همان بلایی مبتلاست که فرهنگ و هنر و اقتصاد و صنعت و آموزش و سیاست ما.
به راستی آیا حق ماست که بر بام دنیا باشیم؟؟
وقتی در کشوری زندگی می کنیم که موریانه دروغ و فساد و تزویر و عوام فریبی به ریشه های این درخت کهن آسیب می زند، وقتی شعله های استبداد جوانه های امید فرداهای بهتر را می سوزاند، وقتی سکوت و اختناق همه جا را در بر می گیرد و کسی حق ندارد غیر از باب طبع حکومت سخنی بگوید، وقتی تمام تجمع های مسالمت آمیزمان با خشونت و زد و خورد و دستگیری آنهم به بدترین نحو ختم می شود، وقتی حداقل آزادی هایمان سلب شده،  وقتی این حق را نداریم که از حق مسلم مان سخنی بگوییم چه برسد به آنکه بخواهیم از آن دفاع کنیم، وقتی جاهلان بر عالمان پیشی می گیرند و آنها را به هر وسیله ای کنار می زنند، چگونه می توانیم ایستادن بر بام دنیا را حق خود بدانیم؟؟