ضرب المثلی می گوید«مبارک باد آن که می تواند به فرزندانش ریشه و بال ببخشد»
نیازمند ریشه دواندن هستیم. در دنیا جایی هست که در آن به دنیا آمده ایم.زبانی را آموخته ایم، و شنیده ایم که چگونه پیشینیان ما از پس مشکلاتشان برآمده اند.مواردی پیش می آید که به خاطر این امکان احساس مسئولیت می کنیم.
باید بال داشته باشیم. بال ها افق های بی پایان خیال را به ما می نمایند، ما را تا رویا هایمان پرواز می دهند، به دوردست ها می برند. بال ها اجازه می دهند ریشه های همنوعان خود را بشناسیم و از آنها بیاموزیم.
مبارک باد آنکه بال و ریشه دارد.
و نگون بخت است آنکه فقط یکی از این دو را دارد.
                                                                                           پائولو کوئلیو